Wilanów, şehrin sol yakasında yer alan Varşova'nın bir semtidir. Bu, Varşova'nın 18 semtinden biridir.

 

Yakındaki Powsina'nın tarihi, ayrılmaz bir şekilde Vilyanov'un tarihi ile bağlantılıdır. Powsinie'nin ilk sözü, 13. yüzyılda Łęczyc voyvodası Doliv ailesinden Bogusz Mechlavice'ye ait bir yerleşim yeri olarak ortaya çıktı. 1258'de mülkü, Mazowiecki ve Czerski Prensi Siemowit I tarafından onaylanan Włocławek Katedrali'ne miras bıraktı.1283'te Kujawski Piskoposu Albert, mülkü Száwłowice'nin dekanlığında Száwłowice karşılığında Tsiolkov ailesinden Castellan Wisko Mikołaj'a devretti. Gniewków.

 

Wilanow, Varşova çevresindeki en eski yerleşim yerlerinden biriydi. 17. yüzyılın ikinci yarısına kadar Milanów adı kullanıldı. 1338 yılına kadar Milanowo köyü, Płock'taki Benedictine manastırına aitti. 1338'de Czersky Dükü Troiden ve Sochaczewski'nin mülkü oldu. Milanov'un ardışık sahipleri Milanovski, Leszczynski ve Krzycki'dir.

 

1398'de Czerski'nin kale muhafızı Andrzej'in dul eşi Elzbieta Tsiolkova, St. Havari Andrew ve St. Elzbieta. Tsioleks'in torunları, Povsinsky takma adını aldı ve 1677'ye kadar köyün sahibi oldu. Daha sonra onu Wilanów malikanesine dahil eden Jan Sobieski'ye sattılar.

 

1580'de Milanowo'nun asil köyü, Masovya Voyvodalığının Varşova topraklarının Varşova semtinde bulunuyordu. Ayrıca Wilanova topraklarında Olęderskie yerleşim yeri vardı.

 

Orijinal adı Milanowo veya Milanów'du. Ortaçağ kayıtlarında şu şekilde birkaç kez görünür: Mylynow (1350), Milonowo (1377), Milonów (1422), Milonowo (1426). Ad, muhtemelen Miloslav, Milobrat gibi bileşik adlardan türetilen Milon veya Milan kişisel adından gelir. Mevcut hali muhtemelen 17. yüzyılda inşa edildikten sonra Villa Nova konutunun Latinceleştirilmiş adının Polonizasyonu ile oluşturulmuştur.

 

1677'de Milanowie'deki mülk, Rus voyvodası ve büyük haznedarı Marek Maczynski tarafından Jan III Sobieski için satın alındı. Kral, Avrupalı ​​bir hükümdara yakışır bir yer istiyordu: antik geleneklere uygun, bir bahçeyle çevrili ve buna uygun olarak gelişmiş bir çiftlikle donatılmış, güzel bir konuma sahip bir İtalyan villası. Bu projeye Villa Nova adını verdi. Bugünkü Varşova semtinin adı bu şekilde oluşturuldu: Wilanów.

 

1720'lerde Powsin ve çevresi Elzbieta Elena Senyavskaya tarafından satın alındı. 1725'te St.Petersburg kilisesini kurdu. St. Elizabeth, Powsina'nın merkezinde duruyor. Milanów adı 17. yüzyılın ikinci yarısına kadar kullanıldı.

 

1730–1733'te Wilanów, II. Ağustos Mokna'yı kiraladı. Daha sonra Wilanów malikanesi Czartoryski, Lubomirski ve Potocki'nin eline geçti. Wilanowskiej konutunun hemen yakınında St. Anna, 1772'de Prens August Czartoryski tarafından kuruldu.

 

18. yüzyılın sonunda, kilisenin papazı St. Elzbiety, Jan Pavel Voronich'ti. 1810'da bir dar görüşlü okul ve bir kilise hayır kurumu kurulmasının başlatıcısıydı. Ocak Ayaklanması'nın (1863-1864) düşüşünden sonra, powsińskie mülkleri oy hakkı aldı ve Wilanów komününün bir parçası oldu.

 

1892'de Alexandra, kızlık soyadı Potocka'nın iradesine göre, mülk Kont Xavier Branitsky'ye geçti. Wilanów, 1892'den II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar Branicki ailesine aitti.

 

Wilanowie'deki Alman işgali sırasında Almanlar, Yahudi nüfusu ve Sovyet savaş esirleri için Beniaminowie'deki kampın bir kolu olan iki zorunlu çalışma kampı düzenledi.

 

1945'te Wilanowa'nın tüm saray ve park kompleksi devletin malı haline geldi ve 1995'ten beri Wilanowie'deki Kral III. Eylül 2013, Muzeum Pałac w Wilanowie adı altında).

 

1951'de Wilanów (Powsin dahil) Varşova'ya dahil edildi.

 

1994-2002'de, Varşova-Wilanow (Warszawa-Wilanów), Varşova metropol voyvodalığında ve Masovya voyvodalığında var olan bir kentsel komündü. Komünün yeri Wilanow'un Varşova semtindeydi.

 

Varşova-Wilanow komünü (Warszawa-Wilanów) 19 Haziran 1994'te Varşova Voyvodalığında kuruldu.

 

1 Ocak 1999'da yürürlüğe giren Polonya'nın idari reformuyla bağlantılı olarak, gmina yeni oluşturulan Mazovya Valiliği'nde Varşova poviatının bir parçası oldu.

 

Varşova-Wilanow (Warszawa-Wilanów) komünü, Varşova'nın komünlere bölünmesinin kaldırılmasıyla bağlantılı olarak 27 Ekim 2002'de (tüm Varşova poviatıyla birlikte) kaldırıldı. Tek bir Varşova şehir komünü yeniden oluşturuldu.

 

 

 

 

Varşova bölgesi Wilanow'daki tarihi anıtlar, manzaralar ve ilginç yerler:

 

Wilanow'daki Saray (Pałac w Wilanowie)

Aziz Kilisesi Anna (Kościół św. Anny)

Aziz Kilisesi Elisabeth (Kościół św. Elżbiety)

Afiş Müzesi (Müzeum Plakatu)

Mozole Stanisława Kostki ve Aleksandry Potockich z 1836

Wernicha Caddesi'ndeki cami (Meczet przy ulicy Wiertniczej)

Morysinsky Tabiatı Koruma Alanı (Rezerwat przyro Morysin)

Zawadowskie Adaları - Vistula Nehri üzerindeki adalar ve kıyı parçaları

Natolin'deki saray ve park kompleksi

Guchin Gaj

 

 

 

 

Wilanow'daki Saray (Pałac w Wilanowie):

 

Avrupa'nın en ilginç barok yapılarından biri olan Wilanowie'deki en ünlü anıt. Augustin Locci tarafından tasarlanan ve Wilanowa'nın birbirini izleyen sahipleri tarafından büyütülen Kral Jan III Sobieski için 1677-1696'da inşa edildi.

 

Başlangıçta, girintili bir Polonya malikanesi şeklinde tipik bir taşra aristokrat konutuydu. 1696 tarihli formuyla Barok üslupta karakteristik bir kır evi tipidir. 1720-1728'de yan kanatlar eklendi (proje yazarı: Elzbieta Seniavska'nın baş mimarı Giovanni Spazzio, kızlık soyadı Lubomirska).

 

1696'da Sobieski'nin ölümünden sonra, saray oğulları tarafından sahiplenildi ve ardından 1720'den itibaren ünlü kodaman ailelerin ikametgahı oldu: Senyavsky, Czartorysky, Lubomirsky, Potocki ve Branicki. 1730-1733'te saray, Güçlü Kral II. Augustus'un ikametgahıydı. Ailelerden her biri sarayın iç mekanlarında, bahçesinde ve yakın çevresinde günün modasına ve ihtiyaçlarına göre değişiklikler yapmıştır.

 

Sarayın mimarisi, Avrupa sanatı ile eski Polonya yapı geleneğinin birleştirilmesinin sonucudur. Cephe ve saray iç mekanlarının resim ve heykelsi dekorasyonu, Sobieski ailesini ve kralın askeri başarılarını yüceltiyor.

 

Sarayın alçı ve resimli dekorasyonu Jozef Shimon Bellotti, Jerzy Semiginovsky-Eleuther, Michelangelo Palloni, Claude Callot, Jan Samuel Mock gibi sanatçıların eseridir. Ön panellerdeki süslemeler Francesco Fumo tarafından yapılmıştır. Pietro Innocente Comperetti'nin naiplik süsü (1720'ler ve 1730'lar).

 

1805 yılında, o zamanki sahibi Stanisław Kostka Potocki'nin girişimiyle, sarayın bir bölümünde Polonya'daki ilk halk müzelerinden biri kuruldu. Avrupa ve Uzak Doğu sanatının zengin koleksiyonlarını sunmanın yanı sıra, sarayın orta kısmı III. Ocak'ın anısına ve büyük ulusal geçmişe adanmıştır.

 

Saray, çevredeki park ve bölünmeler, savaşlar ve işgal zamanlarından ayakta kalan binalarla birlikte tarihi ve sanatsal değerini korumuştur. Polonya ulusal kültürünün en önemli anıtlarından biridir.

 

Savaştan sonra saray devlete devredilmiştir. Almanlar tarafından alınan koleksiyonların önemli bir kısmının restorasyonunun yanı sıra konservasyon ve yeniden değerlendirme çalışmalarının ardından 1962 yılında ziyarete açılmıştır.

 

1995'ten beri saray, saray ve park kompleksi, Muzeum Pałac w Wilanowie tarafından yönetilmektedir.

 

Muhteşem saray-müzeyi ziyaret etmenin yanı sıra, topraklarındaki bahçelerde dolaşabilirsiniz. Yaz aylarında burada çiçekler açar, birçok çit, gül. İlkbaharda manolyalar ve çok sayıda çalı çiçek açar. Kışın, bahçe Kraliyet Işık Bahçesi'ne dönüşür.

 

 

 

 

Aziz Kilisesi Anna (Kościół św. Anny)

Bugünkü kilise St. Anna, 13. yüzyılda, sonraki yüzyıllarda geniş toprakları kaplayan ve Vistula'nın karşısındaki Wiązowna köyüne bile ulaşan bir cemaatin merkezi haline geldi. Vistula'nın karşısında, muhtemelen Benedictines tarafından korunan bir geçit vardı.

 

Zaten 14. yüzyılda, St.Petersburg'un ilk ahşap kilisesi. Leonard ve ardından 16. yüzyılda - ayrı bir çan kulesi olan ahşap, geç Gotik bir kilise.

 

Neredeyse iki yüzyıl sonra, 1772'de, ahşap bölge kilisesi yerini St. Anna. Kilise, Wilanowa'nın o zamanki sahibi Prens August Adam Czartoryski'nin pahasına inşa edildi (mimar Jan Kotelnicki tarafından tasarlandı). Kilisenin yanına bir papaz evi inşa edildi.

 

Prens Adam Czartoryski'nin torunu Alexandra Potocka, kızlık soyadı Lubomirska, 1799-1831'de Wilanowski kilisesini dini sanat objeleriyle süsledi. Buraya Wiśniczu'daki Lubomirski prenslerinin şatosundaki Kmit şapelinden getirildiler. En değerlilerinden biri ve aynı zamanda en önemlisi “Kutsal Bakire Meryem'in Müjdesi” tablosudur (17. yüzyıl İtalyan ressamı tarafından boyanmıştır). Bu görüntü ana sunağın retablosuna yerleştirildi.

 

Alexandra Pototskaya'nın (1816'da) inisiyatifiyle kiliseden uzakta bir mezarlık düzenlendi. Mezarlığın ortasında, 1823 ile 1826 yılları arasında (Christian Piotr Aigner tarafından tasarlanan) neo-Gotik bir şapel-mozole inşa edildi.

 

Kilise bugünkü görünümünü Henrik ve Leonard Marconi tarafından gerçekleştirilen yeniden yapılanmaya borçludur. 1857-1870'de Alexandra ve August Potocki, tasarımlarına göre mevcut kiliseyi yeniden inşa etti ve genişletti. Kilise neo-Rönesans formunu aldı ve Kral Jan III Sobieski'nin Wilanow konutunun yanında muhteşem bir tapınak. Ana nefe bir papaz evi ve iki şapel eklendi: En Kutsal Theotokos ve St. Anna. Transeptli bir kubbe de dikildi. Our Lady of Grace'in (Leopold Kuperweiser'in eseri) görüntüsü Potocki Şapeli'ne yerleştirildi. Şapelin altında mezarları mahzende bulunan Vilanova sahiplerinin lahitleri ve kitabeleri de var. Cephedeki heykeller Syreviç'in eseridir.

 

Kilise mezarlığının bölgesi, Marconi tarafından Messina kiliselerinden birinden ödünç alınan bir fikir olan Tutku İstasyonlarının anısına, pişmiş topraktan yapılmış şapellerden oluşan bir çelenkli tuğla bir çitle çevriliydi. Kiliseyi çevreleyen istasyonlar 1857-1863 yılları arasında yapılmıştır.

 

Uzatma tamamlandı ve kilise 1870 yılında kutsandı.

 

Birinci Dünya Savaşı sırasında kilise ve çevresi yıkıldı. 1916'da Prusya ordusu tapınağın kaplamasını kaldırdı - güzel bir bakır levha yırtıldı. Kilisenin kubbesi, Vistül vadisi boyunca Rus ve Prusya birlikleri için mükemmel bir gözlemeviydi. Kilise, özellikle Ursinov yamacının yanından topçu ateşine maruz kaldı.

 

İkinci Dünya Savaşı yeni bir yıkım getirdi. Eylül 1939'da kiliseye birkaç top mermisi isabet etti. Kilise yeniden yağmalandı ve çevresi harap oldu (Kral III. Jan'ın ödülü, tarihi "Vezyr çadırı" yandı). Varşova Ayaklanması (1944) sırasında kilise, Almanlar tarafından, özellikle başkentin ve çevresinin entelijansiyasından gelenler için bir odaya (kamp) dönüştürüldü.

 

Tapınağa Alman askerleri tarafından saygısızlık edildi - çadır kırıldı, Kutsal Efkaristiya dağıtıldı, ayinle ilgili kaplar yağmalandı. Rahiplerin evleri yıkıldı. Bununla birlikte, hem Birinci Dünya Savaşı sırasında (1916'da) hem de 1940'ta Almanlardan Wilanows tarafından yağmalanmaktan kilisenin kubbelerinde saklanan 1723 ve 1777'den iki çan korunmuştur. Her iki çan da şu anda Üçüncü Binyılın yeni inşa edilen Çan Kulesi'nde asılı duruyor.

 

1979 yılına kadar tapınak, cemaat evi vb. "organist" - Wilanow'daki en eski tuğla bina. 1980'den beri kilise ve cemaat binalarında kapsamlı restorasyon çalışmaları başladı. Tapınak ve tüm binalar bakır levha ile kaplandı. Cemaat evi tamamlandı, yeni bir ilmihal evi, okul binaları ve bir üniversite evi inşa edildi. Tapınak ve kilise binaları resimler ve mücevherlerle süslenmişti.

 

16 Ekim 1998, St. Wilanow'daki Anna, Varşova Başpiskoposluğu Katedral Kilisesi rütbesine yükseltildi.

 

 

 

 

Aziz Kilisesi Elzbiety (Kościół św. Elżbiety)

Aziz Kilisesi Elzbiety - bölge kilisesi ve aynı zamanda Powsinie'deki Kutsal Meryem Ana Kutsal Alanı.

 

Kilisenin tarihi St. Powsinie'deki Elzbiet 14. yüzyılda başlar. 1398'de Czersky kale muhafızı Andrzej Ciolk'un dul eşi Elzbieta Czolkova, oğulları Vygand, Andrzej, Stanislav ve Klemens'in tavsiyesi üzerine ahşap St. Havari Andrew ve St. Elzbieta. Powsinie'deki cemaatin resmi onay belgesi 12 yıl sonra yayınlandı.

 

1410'da Poznań Piskoposu Wojciech (Albert), Powsino, Jeziorna ve Lisy köylerini wilanowskiej cemaatinden ayırdı, ondan ayrı bir birim oluşturdu ve onları Powsin'deki yeni kiliseye bağladı.

 

Ahşap tapınak büyük olasılıkla İsveç selinde yıkıldı. Yerine inşa edilen ikincisi de ahşaptı, görünüşe göre kötü durumdaydı ve tamamlanmamıştı. Sadece 1725'te, Elzbieta Sieniawska'nın kuruluşu, kızlık soyadı Lubomirska, o zamanlar Powsina da dahil olmak üzere Wilanów malikanesinin sahibi, muhteşem bir taş kilise inşa etti. Tasarımcısı, seçkin Barok mimar Józef Fontana idi. Fontana tarafından tasarlanan kilise tek nefli ve bugünkünden çok daha kısa olduğu için bu on sekizinci yüzyıl binası, bugünkü kilisenin çekirdeğini oluşturuyor.

 

1803-1815'te Fr. Jan Pavel Voronich, daha sonra Polonya Krallığı Başpiskoposu.

 

1889'da, büyüyen cemaat için yıllar içinde çok küçük hale gelen kilise, fonların önemli bir bölümünü sağlayan Kontes Alexandra Potocka'nın çabaları ve cemaatçilerin bağışları sayesinde genişletildi. Yan koridorlar, bir sundurma ve iki kule eklendi.

 

Mimar Józef Dziekonski'nin projesine göre 1921'de başka bir rekonstrüksiyon yapıldı. O zaman kilise bugünkü halini aldı, üç nef de sundurmanın yanından genişletildi, 19. yüzyıla ait iki kule kaldırıldı ve ayrı bir çan kulesi dikildi.

 

300 yılı aşkın bir süredir ana sunak, Powsińską olarak bilinen, lütfuyla ünlü ve inananlar tarafından saygı duyulan Tanrı'nın Tutkulu Annesinin görüntüsünü barındırıyor.

 

 

 

 

Afiş Müzesi (Müzeum Plakatu):

Afiş Müzesi, Wilanowie'deki saray ve bahçe kompleksinde, hafızası müze binasının cephesi olan eski saray arenasının bulunduğu yerde yer almaktadır. 1968 yılında açılmıştır ve Ulusal Müze'nin bir koludur. Dünyada türünün ilk müzesiydi.

 

Koleksiyonu, Polonya Poster Koleksiyonu Okulu, 19. yüzyılın sonlarından günümüze Polonya, Amerika ve Avrupa poster koleksiyonları, Pablo Picasso, Andy Warhol ve Stasys Eidrigevičius'un çalışmaları dahil olmak üzere yaklaşık 54.000 eser içermektedir.

 

 

 

 

Mozole Stanisława Kostki ve Aleksandry Potockich z 1836:

Stanisław Kostka Potocki ve eşi Alexandra Potocki için oğulları Alexander tarafından Wilanow Sarayı yakınında dikilen sembolik bir mezar taşı olan Wilanowie'deki Potocki Mozolesi (Mauzoleum Potockich).

 

Stanislav ve Alexandra Potocki'nin mozolesi, Wilanów Sarayı'nın en değerli anıtlarından biridir. 19. yüzyılın başlarında Alexander Potocki tarafından ebeveynleri ve Wilanowa sahiplerine gömülmemiş bir mezar taşı dikildi. Stanislav Kostka bir estetist, sanat aşığı, özellikle Yunan sanatı, onun araştırmacısı ve koleksiyoncusuydu. Madalya ve madeni paralardan, mimariden, resim ve grafiklerden anlıyordu, edebiyat tarihine düşkündü.

 

Çağdaşları, vatanseverliğini ve sosyal faaliyetlere olan bağlılığını, bilgisini ve başarılarını paylaşma isteğini, kız yetiştirme konusundaki devrimci düşünceleri de dahil olmak üzere eğitimin yaygınlaştırılmasındaki azmini takdir ettiler. 1805 yılında bir aristokrat ve mason, Wilanowa koleksiyonunu halka açtı. Stanislav Kostka Potocki de bir yazardı.

 

Kızlık soyadı Lubomirskaya olan Alexandra Pototskaya da sanat ve eğitimin gelişimiyle ilgilendi, aynı zamanda bir masondu (mason). Stanisław Kostka, karısının sanat tarihi ve teorisi hakkındaki bilgisinin yanı sıra eserleri tanımlama becerisini takdir etti ve takdir etti.

 

Alexander Pototsky, ebeveynleri için durumlarını ve erdemlerini vurgulaması gereken bir türbe sipariş etti. Bu türbe, Wilanów arazisinin yeni sahibi Henryk Makroni'nin emriyle 1836'da inşa edilmiştir. Bu binadaki heykeller 1834-1836'da Yakub Tatarkevich ve Konstantin Hegel (Eski Şehirden Deniz Kızı heykelinin yaratıcısı) tarafından Szydłowiec kumtaşından yapılmıştır.

 

Türbe, köşelerinde Pilava Potocki ve Lubomirskaya ekibinin armalarıyla kalkan tutan dört aslan bulunan geniş bir kaide üzerinde neo-Gotik bir gölgelikten oluşuyor. Gölgelik altına yerleştirilen lahit üzerinde eşlerin figürleri tasvir edilmiştir. Kenarları kısmalarla süslenmiştir - bunlar ölümün dahileri ve ölülerin çıkarlarının ve erdemlerinin kişileştirilmesidir.

 

Kaide üzerinde Stanislav (batı tarafında) ve Alexandra'ya (doğu tarafında) adanmış yazıtların bulunduğu tabletler var.

 

Türbe semboliktir. Stanisław Kostka Potocki 1821'de öldüğünde, St. Anna. Tabut daha sonra yakındaki bir mezarlığa taşındı ve burada Stanisław'ın en sevdiği mimar Christian Piotr Aigner tarafından tasarlanan neo-Gotik bir şapele yerleştirildi. Ancak burası Potocki'nin son dinlenme yeri değildi. 40 yıl sonra tabut yeniden St.Petersburg kilisesindeki yerini buldu. Anna, bugüne kadar kaldığı yer.

 

1965 yılında türbe, mimari anıtlar siciline dahil edildi. Yaz sezonu boyunca bina, Wilanowski Işık Bahçesi'nin bir parçası olarak güzel bir şekilde aydınlatılmaktadır.

 

 

 

 

Vernicha Caddesi 103'teki Cami (Meczet przy ulicy Wiertniczej):

Varşova'daki cami tipik bir Müslüman ibadethanesi değil, 1993'te yeniden inşa edilmiş bir villa. Tesisleri ayrıca İslami kültür kurumları ve Varşova'daki Müslüman Dini Cemaati ofislerine de ev sahipliği yapmaktadır. Caminin minaresi yoktur.

 

Varşova'da bir cami inşa etme fikri, 2. Dünya Savaşı'nın patlak vermesinden önce bile vardı. Caminin inşasını başlatanlar Polonyalı Tatarlardı. Binanın en az bir minaresi, bir kubbesi ve girişinin önünde sözde su ile haram, yani bir çeşme veya pınar olması gerekiyordu. Ana ibadet salonu 350 kişiyi alacaktı. 100 kadın için bir galeri de planlandı. Stanisław Kolenda ve Tadeusz Miazek'in 1936'da kazanan projesi, 20 metrelik dört minareyle çevrili soğan kubbeli bir binanın inşasını sağladı.

 

Bu cami, Varşova Müslümanlarının ana ibadethanesidir. Polonyalı Tatarlar, Çeçenya'dan gelen mülteciler ve Orta Doğu'dan gelen göçmenler her hafta Cuma namazı için otobüsle Wilanów'a gidiyor. Cami herkesi barındıramaz.

 

Morysinsky Tabiatı Koruma Alanı (Rezerwat przyrody Morysin):

Morysyn Tabiatı Koruma Alanı (Rezerwat przyrody Morysin), Varşova'nın Wilanów semtinde bulunan, 1996 yılında kurulmuş bir peyzaj tabiatı koruma alanıdır. Morysin bölgesinde Wilanowskie Gölü, Wilanówka Nehri ve Sobieski Kanalı arasında yer almaktadır.

 

XVII-XVIII yüzyıllarda Morysin, doğal sınırları nedeniyle rezerv görevi gören ormanlarla tamamen kaplıydı. 19. yüzyılın başında, Wilanowa'nın o zamanki sahibi olan Stanisław Kostka Potocki'nin hükümdarlığı sırasında, kuzey kısmı romantik bir parka dönüştürüldü ve Potocki'nin torunu Maurycy'den sonra Morysin, Morys olarak kısaltıldı.

 

1811'de parkta Tivoli'deki Vesta Tapınağı'na göre modellenen rotundalı bir saray ve 1825'te bir kehanet, yani. iki sütun arasında bir pagan tanrı figürü. Bu park, gölün suları ve Sobieski Kanalı sayesinde Wilanowski Saray Kompleksi ile bağlantılıydı. Parkın içinde teknelerin kubbeli sarayın eteğine yaklaştığı kanallar da vardı.

 

On dokuzuncu yüzyılın ortalarında, parka bir tuğla bekçi evi ve ahşap bir bekçi evi inşa edildi ve o zamanlar moda olan çiçek tarhları oluşturmak için park yeniden inşa edildi. 1846'da, parkın güneyindeki açık alana (Morysinsky tarlalarında), Wilanowski Sarayı'nın ekseni boyunca yer alan ağaçlarla kaplı sokağı kapatan neo-Gotik tuğla kapılar inşa edildi.

 

Park, yıkımının başladığı 1939 yılına kadar saray sahipleri ve misafirlerinin dinlenme ve eğlenme yeri olarak hizmet vermiştir. 1945'ten sonra park Varşova'daki Ulusal Müze'ye dahil edildi ve 1995'ten beri Wilanow Sarayı Müzesi'ne ait. 1973 yılında park, Varşova Voyvodalığı anıtlarının siciline dahil edildi, 1994 yılında Polonya Cumhurbaşkanı kararnamesiyle, Varşova'nın bir parçası olan tarihi bir anıt olarak kabul edildi. Bu alana şu anda erişilemiyor.

 

Rezerv alanı (park, Wilanowski Gölü'nün kuzey körfezi ve göldeki ada dahil) 53.46 hektardır.

 

Rezerv oluşturmanın amacı, çok sayıda anıtsal ağaç örneği ve zengin flora ve fauna ile tugai ve kızılağaç ormanları ile Vistül vadisi alanını korumaktır.

 

 

 

Zawadowskie Adaları - Vistula Nehri üzerindeki adalar ve kıyı parçaları (Wyspy Zawadowskie - wyspy na Wiśle i fragmenty wybrzeża):

 

Wyspy Zawadowskie Tabiatı Koruma Alanı (Wyspy Zawadowskie), 1998 yılında Varşova'nın güneyinde (Wilanów ve Wawer ilçelerinde), Konstancin-Jeziorna belediyesinde ve Józefów şehrinde bulunan doğal bir fauna rezervidir. Mazovya Voyvodalığı. 530.28 hektarlık bir alanı kaplar ve adalar ve kumsalların yanı sıra Vistula'nın akan sularını içerir. Güneyde, Wyspy Świderskie doğa koruma alanı ile sınır komşusudur.

 

Rezervin amacı, Vistula'nın orta kanalındaki doğal veya doğala yakın karakterdeki su ekosistemlerini korumaktı. Nadir kuş türleri için yuvalama ve beslenme yeri, su ortamıyla ilişkili hayvanlar için sığınaktır. Ayrıca bu alan peyzaj açısından büyük önem taşımaktadır.

 

Rezerv, ulusal ekolojik ağ Econet-Polska'ya dahildir.

 

 

 

 

Natolin'deki saray ve park kompleksi

 

Wilanów'da, Vistula vadisinin en yüksek ve orta terasında, Natolinie'de bir saray ve bahçe kompleksi bulunmaktadır. Natolin'deki saray ve park kompleksi (Natolin Parkı) - Varşova'da sokakta bulunan bir park. Wilanow bölgesinde Nowoursynowskiej. Park, organize rehberli yürüyüşler dışında halka kapalıdır.

 

Natolin'deki saray ve park kompleksinin tarihi, Jan III Sobieski döneminde başlar. 17. yüzyılın sonunda Jan III Sobieski, Natolina bölgesinde, Wilanow'daki konutun bitişiğinde Kraliyet Hayvanat Bahçesi'ni kurdu. Burada avlandı. 1730'da, mülkün sahipleri Maria ve August Czartoryski, hayvanat bahçesini sülün yetiştirmek ve avlamak için bir yere dönüştüren Polonya tahtının varisi Güçlü Ağustos II'ye ömür boyu kiraladılar, bu nedenle bölgenin adı - 19. yüzyılın başına kadar geçerli olan Bażantarnia.

 

Saksonya Kralı II. Augustus, hayvanat bahçesini Versailles'daki hayvanat bahçesinden model alınarak Fransız barok tarzına göre yeniden tasarladı. 1733'te mülk sahiplerine iade edildi. 1780'de Prens August Czartoryski, Szymon Bogumil Zug tarafından tasarlanan sütunlu yarı açık salonlu klasik bir saray inşa ederek konutun inşaatına başladı. Augustus'un ölümünden sonra işi kızı Elzbieta Lubomirska sürdürdü.

 

1799'da saray, Lubomirska'nın kızı Alexandra ve kocası Stanisław Kostka Potocki'nin malı oldu.

 

Oğulları İskender'in Anna Tyshkevichovna ile yaptığı düğünden sonra Bażantarni'deki malikane 1805 yılında gelin ve damadın yazlık konutu olarak atandı.

 

1807'de Bażanteria köyünün eski adı, aynı yıl doğan kızları Natalia Potocka'nın onuruna Natolin olarak değiştirildi. 1808'de saray, Peter Aigner'in tasarımına göre yeniden inşa edildi. Mimar ayrıca bir ek bina, bekçi evleri ve ahırlı bir taşıma evi ekledi. Yapı, iki katlı ve altı sütunla desteklenen bir kubbe ile örtülü yuvarlak bir orta salona sahiptir.

 

1834–1838'de Henryk Marconi başka bir yeniden yapılanma gerçekleştirdi. Natalya Pototskaya için bir anıt-lahit tasarladı, heykeltıraş Ludwik Kaufmann'dı. Parkta bir Dor tapınağı, bir Mağribi kapısı ve köprüsü ve bir Roma su kemeri inşa edildi. 1892'den Stanisław Kostka Potocki'nin torununun dul eşi Alexandra Potocka'nın (Avgustova) ölümünden sonra, saray 1945'e kadar Branicki ailesine aitti.

 

Varşova Ayaklanması sırasında ve düşüşünden sonra, Alman işgal kuvvetleri Natolin'in en değerli binalarını ve yapılarını kasıtlı olarak harap etti ve yağmaladı. Natolin Tarihi Parkı hendeklerle kazıldı ve tarihi yaşlı ağaçlarının çoğu yok edildi.

 

1945'te Natolin kamulaştırıldı ve Varşova'daki Ulusal Müze'nin bakımı altına alındı. Yakında Polonya Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı'nın ikametgahı ve ardından Bakanlar Kurulu Kançılaryasının temsili binası oldu. Müze tarafından gerçekleştirilen genel restorasyon çalışması, uzun yıllar süren ıssızlığın ve savaş hasarının büyük bir kısmının sonuçlarını ortadan kaldırdı ve Açık Salon'da Vincenz Brenna'nın 19. yüzyılda üzeri boyanmış plafondu açıldı ve korundu. Bununla birlikte, on yıl sonra, Natolin yeniden hızla ilerleyen bir bozulma sürecine girmeye başladı.

 

Natolina'nın eşsiz sanatsal, tarihi ve peyzaj değerlerine yönelik ciddi bir tehdit, 1990'ların başında binanın Avrupa eğitimi amacıyla devredilmesi kararıyla durduruldu. Anıtla ilgilenen Centrum Europejskie Natolin Vakfı, diğer şeylerin yanı sıra Avrupa Koleji'nin ihtiyaçları için kullanarak eski saray kompleksinin binalarının korunması ve uyarlanması üzerinde çalıştı.

 

1993'ten beri Natolinie, Bruges'de College of Europe'un bir şubesine ev sahipliği yapmaktadır. Aynı zamanda, kolej öğretmenleri ve öğrencileri, yönetim, konferans salonları ve konferans salonları için birkaç yeni bina inşa edildi. Yeni binaların mimari formu, restore edilen tarihi binalarla uyum içindeydi.

 

Park, yalnızca Natolin Avrupa Merkezi tarafından ilkbahardan sonbahara kadar düzenlenen geziler sırasında ziyaret edilebilir.

 

Saray ve park kompleksi, çeşitli orman bitkileri, anıtsal ağaçlar ve ilginç kabartmalarla 1991 yılında kurulan Las Natoliński doğa rezervini de içermektedir. Rezervin en değerli unsuru, Orta Vistula vadisine özgü eski geniş yapraklı ormanların kalıntılarıdır.

 

 

 

 

Gücin Gaj:

 

Gucin Gaj, 1817-1821'de Stanisław Kostka Potocki tarafından Wilanów'un ek konutu olarak kuruldu. İsim, Stanislaw Kostka'nın torunu August (Gucho) Potocki'nin adından geliyor.

 

Başlangıçta, Służewie'deki kilisenin yanındaki tepeyi ve Służewieckiego deresi boyunca göletin arkasındaki küçük bir alanı işgal etti. Potocki bu romantik konutu, küçük bir saray, bir tepenin altında bir gölet ve ek binalardan oluşan mevcut bir malikane kompleksini kullanarak yarattı. Bazıları yeniden inşa edildi veya yenileriyle tamamlandı.

 

Aziz kilisesinin yakınındaki bir tepede. Katarzyna'da yürüyen bir bahçe ve tepenin eteğinde pitoresk bir meyve bahçesi düzenlendi. Gucine'de bayındırlık işlerinden boş zamanlarında Potocki kendini dinlenmeye ve çalışmaya adadı. Burada tüm günlerini birçok eser yaratıp bitirmekle geçirdi. Burada bayramlarda ailesini ve yakınlarını bir köy ziyafeti için kabul ederdi.

 

Güçin, meskenli bir bahçe ve o dönemin ünlü insanları tarafından dikilmiş, farklı türde ağaçların bulunduğu küçük bir "koru" idi. Koruda sözde yer altı mezarları var - 18. ve 19. yüzyılların başında Vistula'nın yamacında, St.Petersburg kilisesi arasında inşa edilmiş romantik bir bahçe binası. Katarzyny ve Służew köyü. U planlı, beşik tonozlu ve yaklaşık 60 m uzunluğundaki tuğla koridor, koridorun iki yanında simetrik olarak yerleştirilmiş; bazılarında üç sıra var. Giriş, tipi bilinmeyen bir pavyondaydı. Bu bölgenin Stanislav Kostka Pototsky'ye ait olduğu dönemde, muhtemelen Mason locasının üyeleri burada toplanmıştır.

 

1821-1830'da, yani Stanislav'ın ölümünden sonra eşi Alexandra Pototskaya, Guy'ı gölet üzerinde kurdu. Potocki ve 3 Mayıs Anayasası'nın ortak yazarı olan kardeşi Ignatius'un anısına adanmış bir anma bahçesiydi. Bir lahit, dikilitaşlar ve yazıtlı taşlar ile her iki devlet adamının akrabaları ve dostları tarafından dikilen ağaçlardan oluşuyordu. En büyüğü ve en etkileyicisi, 1824'te Alexandra Potocka pahasına inşa edilen, Scipio'nun antik mezarını örnek alan lahitti. Bu temel üzerine mermer bir urn ile tepesinde bir dikilitaş inşa edilmiştir.

 

1830'lardan itibaren bina bir yardımcı mahzen olarak kullanıldı; girişin yakınına bir havalandırma bacası yapılmıştır.

 

Gücin, yalnızca 1856 yılına kadar Potocki ailesinin mülkiyetinde kaldı. Bundan sonra kiraya verildi, yavaş yavaş çürümeye başladı ve yerel halk tarafından da mahvoldu. Girişi olan köşk tamamen yıkıldı. Koridorun güneydoğu kısmı ve nişleri örten duvarların çoğu da yıkılmıştır.

 

Nesneyi kurtarma girişimi - bekçi evinin inşası ve yeni bir çit başarısız oldu.

 

En büyük yıkım 1939–1945'te meydana geldi. Sonra tepedeki tüm ağaçlar ve Koru'daki ağaçların çoğu kesildi.

 

Polonya Halk Cumhuriyeti sırasında, Przedsiębiorstwo Centrali Rybnej Gaja'da faaliyet gösterdi.

 

Savaştan sonra, Gucin-Gaju bölgesi balık merkezi ve komşu kilise olan St. Katarzyna arasında bölündü.

 

Şu anda binaya erişim zor ve ağır hasarlı. 1990'lı yıllarda mezarlık olarak anıtlar siciline dahil edilmiştir. Burası yarasalar için barınak ve kışlama yeridir. 2021 yılında Wilanów Kültür Parkı faaliyetleri kapsamında, lazer tarayıcı kullanılarak şehir adına yer altı koridorunun envanteri çıkarıldı.

 

Uçurumun eteğinde, doğal anıt olan bir grup saplı meşe vardır.